دوره 78، شماره 4 - ( تیر 1399 )
جلد 78 شماره 4 صفحات 254-248 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Zademir M, Sargolzaie N, Nourolah A. Prevalence of empty sella syndrome. Tehran Univ Med J 2020; 78 (4) :248-254
URL: http://tumj.tums.ac.ir/article-1-10540-fa.html
URL: http://tumj.tums.ac.ir/article-1-10540-fa.html
زاده‌میر محدثه، سرگلزایی نرجس، نوراله امیرحسین. بررسی میزان شیوع سلای خالی. مجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران. 1399; 78 (4) :248-254
محدثه زاده‌میر1 
، نرجس سرگلزایی2 ، امیرحسین نوراله* 3
، نرجس سرگلزایی2 ، امیرحسین نوراله* 3
1- گروه رادیولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران.
2- گروه پزشکی اجتماعی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران.
3- گروه رادیولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران. ،amirr.nou@gmail.com
2- گروه پزشکی اجتماعی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران.
3- گروه رادیولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران. ،
چکیده: (11238 مشاهده)
زمینه و هدف: سندرم سلای خالی Empty sella syndrome (ESS) یک یافته نورولوژیکی یا پاتولوژیکی است که در آن سلا تورسیکا، خالی از بافت هیپوفیز بوده و فضای ساب آراکنویید به درون سلا تورسیکا گسترش پیدا می‌کند که به دو شکل اولیه یا ثانویه و همچنین جزیی و کامل می‌باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی میزان شیوع سندرم سلای خالی انجام شده است.
روش بررسی: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی-تحلیلی گذشته‌نگر است که در آن تمامی بیماران مراجعه‌کننده به بیمارستان امام علی (ع) زاهدان برای انجام تصویربرداری الکترومغناطیس از مغز (1856 نفر) با نمونه‌گیری تمام شماری در شش ماهه ابتدایی سال 1397 به‌صورت مقطعی مورد بررسی قرار گرفتند. معیارهای ورود به مطالعه شامل، عدم وجود مشکل شناخته شده دیگر در سیستم عصبی مرکزی و بیماری زمینه‌ای همزمان توجیه‌کننده بود. ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه‌ای متشکل از متغیرهای جمعیت‌شناختی و متغیرهای مربوط به اختلال سلای خالی بود.
یافته‌ها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که میزان شیوع سلای خالی 2/8% با میانگین سنی 51/12±02/37 سال بود. 4/66% از بیماران زن بودند. میزان شیوع سندرم سلای خالی اولیه 9/78% با میانگین سنی 26/11±51/34 بود. 7/71% از بیماران دارای سلای خالی جزیی بودند. بین میانگین سنی و جنسیت بیماران مبتلا به سلای خالی و سالم اختلاف آماری معنادار وجود داشت (008/0=P) و (0001/0>P). بین میانگین سنی بیماران مبتلا به سلای خالی و نوع سلای خالی اختلاف آماری معنادار وجود داشت (0001/0>P).
نتیجه‌گیری: یافته‌های مطالعه حاضر نشان‌دهنده شیوع کلی به‌نسبت پایین سندرم سلای خالی در بیماران مراجعه‌کننده بود.
روش بررسی: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی-تحلیلی گذشته‌نگر است که در آن تمامی بیماران مراجعه‌کننده به بیمارستان امام علی (ع) زاهدان برای انجام تصویربرداری الکترومغناطیس از مغز (1856 نفر) با نمونه‌گیری تمام شماری در شش ماهه ابتدایی سال 1397 به‌صورت مقطعی مورد بررسی قرار گرفتند. معیارهای ورود به مطالعه شامل، عدم وجود مشکل شناخته شده دیگر در سیستم عصبی مرکزی و بیماری زمینه‌ای همزمان توجیه‌کننده بود. ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه‌ای متشکل از متغیرهای جمعیت‌شناختی و متغیرهای مربوط به اختلال سلای خالی بود.
یافته‌ها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که میزان شیوع سلای خالی 2/8% با میانگین سنی 51/12±02/37 سال بود. 4/66% از بیماران زن بودند. میزان شیوع سندرم سلای خالی اولیه 9/78% با میانگین سنی 26/11±51/34 بود. 7/71% از بیماران دارای سلای خالی جزیی بودند. بین میانگین سنی و جنسیت بیماران مبتلا به سلای خالی و سالم اختلاف آماری معنادار وجود داشت (008/0=P) و (0001/0>P). بین میانگین سنی بیماران مبتلا به سلای خالی و نوع سلای خالی اختلاف آماری معنادار وجود داشت (0001/0>P).
نتیجه‌گیری: یافته‌های مطالعه حاضر نشان‌دهنده شیوع کلی به‌نسبت پایین سندرم سلای خالی در بیماران مراجعه‌کننده بود.
نوع مطالعه: مقاله اصیل |
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
