مقدمه: اشعه لیزر به دلیل برش ظریف همراه با هموستاز بهتر، شرایط استریل بیشتر و کاهش عوارض بعد از عمل، جراحی های راه هوایی را آسان نموده ولی کنترل بیهوشی و حفظ راه هوایی به دلیل خطر آتش سوزی مشکل می باشد. در این مطالعه دو روش بیهوشی عمومی تکنیک آپنه و ونتیلاسیون کنترل مداوم با لوله پوشش دار مورد مقایسه و بررسی قرار گرفت.
مواد و روشها: دو گروه 25 نفری از بیماران کاندید لیزر تراپی در سنین 60-10 سال و ASA کلاس I-II با وزن کمتر از 100 کیلوگرم را با دو روش فوق تحت بیهوشی عمومی قرار دادیم. مشکلات بیماران تنگی ساب گلوت، ندول های طنابی صوتی و انسداد اوروفارنکس بود. داروهای القا بیهوشی و نگهداری آن در هر دو گروه یکسان بود. مانیتورنیگ ها شامل NIBP، ECG، پالس اکسی متر و کاپنوگراف بود. یافته ها: تغییرات همودینامیک هر دو گروه یکسان بود و در هیچ مورد هیپوکسمی یا دیس ریتمی نداشتیم. در گروه تکنیک آپنه اکثر اعمال جراحی در 3-2 نوبت آپنه انجام می شد و طول مدت آپنه حدود 4-2 دقیقه بود. در گروه تکنیک آپنه Peteco2 قبل از آپنه 28-24 mmHg بود که هیپرکاپنی خطرناک و طولانی مدت ایجاد نشد. زمان لیزرتراپی گروه آپنه 10-9 دقیقه کوتاه تر از گروه لوله پوشش دار بود.
نتایج: اکثر جراحان روش تکنیک آپنه را بسیار عالی دانسته و آن را بر روش لوله پوشش دار به دلیل کاهش دقت لیزر تراپی ترجیح می دادند. در کل می توان روش تکنیک آپنه را در لیزر تراپی راه هوایی فوقانی ارجح دانست.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |