Sohrabi K, Gaeini A A, Shirzad E, Khorshidi S, Nafissi S, Fateh H R. Effect of ten-week lower limb progressive resistance training on muscle quality of life and fatigue in adults with spinal muscular atrophy type III. Tehran Univ Med J 2024; 82 (4) :346-355
URL:
http://tumj.tums.ac.ir/article-1-13139-fa.html
سهرابی خدیجه، گایینی عباسعلی، شیرزاد الهام، خورشیدی شهرام، نفیسی شهریار، فاتح حمیدرضا. تأثیر 10 هفته تمرین مقاومتی پیشرونده اندام تحتانی بر کیفیت زندگی و خستگی
بیماران بزرگسال آتروفی عضلانی نخاعی نوع III. مجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران. 1403; 82 (4) :346-355
URL: http://tumj.tums.ac.ir/article-1-13139-fa.html
1- گروه فیزیولوژی فعالیت ورزشی، دانشکده علوم ورزشی و تندرستی، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
2- گروه فیزیولوژی فعالیت ورزشی، دانشکده علوم ورزشی و تندرستی، دانشگاه تهران، تهران، ایران. ، aagaeini@ut.ac.ir
3- گروه آسیبشناسی و بیومکانیک ورزشی، دانشکده علوم ورزشی و تندرستی، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
4- مرکز تحقیقات نوروماسکولار، بیمارستان شریعتی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.
5- گروه طب فیزیکی و توانبخشی، بیمارستان شریعتی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.
چکیده: (47 مشاهده)
زمینه و هدف: آتروفی عضلانی نخاعی (SMA)، نوعی بیماری تخریبکننده عصبی است که دلیل آن جهش در ژن بقای نورون حرکتی یک است. این جهش بهروش اتوزومال مغلوب به ارث میرسد و بهضعف و آتروفی پیشرونده عضلات پروگزیمال منجر میشود. این بیماری به پنج نوع (صفر تا چهار) طبقهبندی میشود. بهدلیل هزینه زیاد روشهای درمانی، اهمیت زمان دریافت درمان و پاسخهای گوناگون بیماران به درمانها، بسیاری از مبتلایان از روشهای درمانی بهره کافی نمیبرند. باتوجهبه نقش احتمالی تمرین مقاومتی در بهترشدن عملکرد این بیماران، هدف این مطالعه، بررسی تأثیر تمرین مقاومتی بر کیفیت زندگی و خستگی بیماران SMA نوع III بود.
روش بررسی: مطالعه حاضر بهصورت توسعهای و نیمه تجربی در بیمارستان شریعتی تهران، از تیر 1402 تا شهریور 1402 انجام شد. 14 بیمار سرپای SMA نوع III بهصورت تصادفی به دو گروه تمرین و کنترل تقسیم شدند. گروه تمرین بهمدت 10 هفته تمرین مقاومتی اندام تحتانی را با شدت شش تا هشت مقیاس تمرین مقاومتی بزرگسالان انجام دادند. در این مدت، گروه کنترل به فعالیت عادی روزانه خود ادامه دادند. کیفیت زندگی و شدت خستگی هر دو گروه با استفاده از پرسشنامه کوتاه 36 سؤالی (SF-36) و مقیاس شدت خستگی FSS، پیش و پس از 10 هفته مداخله سنجیده شد.
یافتهها: در کیفیت زندگی، زیرمقیاس کارکرد جسمانی و خستگی در گروه تمرین در مقایسه با گروه کنترل تفاوت معناداری نشان داد. همچنین، در مقیاس شدت خستگی، تفاوت معناداری بین دو گروه مشاهده شد.
نتیجهگیری: تمرین مقاومتی پیشرونده اندام تحتانی به بهترشدن کیفیت زندگی و کاهش خستگی بیماران SMA نوع III منجر شد.