مجله دانشکده پزشکی

در خلال دوره 5 ساله (از سال 1371 تا 1375)، 87 مورد سقط عفونی در بیمارستان میرزا کوچک خان تهران بستری شدند و در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفتند. بیشتر بیماران در گروه سنی 21 تا 25 سال قرار داشتند (28/7 درصد) و بیشتر آنها در گروه با گراویدیته 5 یا بیشتر بودند (48/2 درصد). اکثر بیماران راجع به عامل سقط صحبتی نکردند، اما در میان افرادی که به این مساله اعتراف نمودند، بیشترین عامل سقط را، ماما معرفی کردند (17/2 درصد). تب شایعترین علامت این بیماران بود (80/4 درصد) و پریتونیت بیشترین عارضه وخیم مشاهده شده بود (10/3 درصد). این بیماران مبلغی معادل 45/900/000 ریال را در عرض 5 سال به جامعه تحمیل کردند که اضافه بر ناتوانیهای بعدی برای خود بیماران است. درمانی که جهت اکثر بیماران استفاده شده بود درمان ضدمیکروبی و بدنبال آن کورتاژ بود. بدیهی است عوارض بعدی درمان خاص خود را داشته است.