مجله دانشکده پزشکی

طی اتوپسی های انجام شده در 50 سال گذشته، مشخص شده است که شیوع حقیقی کارسینوم پروستات بیشتر از شیوع بالینی آن است. شیوع حقیقی کارسینوم پروستات ترکیب شیوع کارسینوم هایی است که از نظر بالینی تشخیص داده شده (و در اتوپسی و یا جراحی اثبات شده اند) و موارد مخفی آنست که در اتوپسی و یا بطور اتفاقی در نمونه های برداشت شده جهت هیپرپلازی یافت می شود. ولیکن علائم بالینی ندارد. برای بررسی شیوع سرطان مخفی پروستات در ایران، کل ضایعات پروستات (اعم از هیپرپلازی و یا سرطان) 10 ساله (70-1360) مجتمع بیمارستانی امام خمینی و دو ساله-مرکز جهاد دانشگاهی مرکز پزشکی ایران و سه ساله (63-1360) دانشکده پزشکی یزد، مورد بررسی مجدد قرار گرفت. کل موارد شامل 1110 مورد بوده که از آن میان 1085 مورد پس از بررسی، جهت آمارگیری انتخاب شده، تمام لام ها ابتدا بررسی شده و موارد آدنوکارسینوم به کل ضایعات پروستات محاسبه شده، سپس انواع کارسینوم و درصد آنها از کل موارد مشخص گشته و نهایتا موارد سرطان مخفی و درصد تشکیل دهنده از کل موارد بدخیمی ارائه شده است. براساس یافته های بدست آمده مشخص شده است که: 1) سیستم "Grading" مناسبی که با پیش آگهی بیمار ارتباط داشته باشد در گزارشات پاتولوژی مربوط به سرطان پروستات وجود ندارد توصیه شده که از روش طبقه بندی MD Anderson گردد. 2) جهت کشف سرطان مخفی، رعایت اصول مربوط به پروسه "Gross pathology" توسط پاتولوژیست ضروریست و پیشنهاد شده که تمام نمونه حاصل از عمل Transurethral resection پروستات پروسس شده و در مورد نمونه های حاصل از پروستاتکتومی از هر 5 گرم یک قطع از نواحی توپر برش داده و مورد مطالعه قرار گیرد.