دوره 68، شماره 2 - ( 2-1389 )
جلد 68 شماره 2 صفحات 136-128 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Sh A, A K, AH K, E P, M R. The effects of "Constraint-Induced Movement Therapy" on fine motor skills in children with hemiplegic cerebral palsy. Tehran Univ Med J 2010; 68 (2) :128-136
URL: http://tumj.tums.ac.ir/article-1-375-fa.html
URL: http://tumj.tums.ac.ir/article-1-375-fa.html
ابوطالبی شهرام، خوشنویسان علیرضا، کهن امیرحسن، پیشیاره ابراهیم، رهگذر مهدی. اثرات "محدودیت درمانی" بر مهار تهای حرکتی ظریف کودکان مبتلا به فلجِ مغزی نیمه بدن. مجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران. 1389; 68 (2) :128-136
شهرام ابوطالبی1 
، علیرضا خوشنویسان2 ، امیرحسن کهن* 3، ابراهیم پیشیاره4 ، مهدی رهگذر5
، علیرضا خوشنویسان2 ، امیرحسن کهن* 3، ابراهیم پیشیاره4 ، مهدی رهگذر5
1- مرکز تحقیقات توانبخشی اعصاب اطفال، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی
2- مرکز تحقیقات ترمیم ضایعات مغزی و نخاعی، دانشگاه علوم پزشکی تهران
3- مرکز تحقیقات ترمیم ضایعات مغزی و نخاعی، دانشگاه علوم پزشکی تهران ،kohan@uswr.ac.ir
4- گروه آموزشی کاردرمانی، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی و پژوهشکده علوم شناختی
5- گروه آموزشی آمار و کامپیوتر، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی
2- مرکز تحقیقات ترمیم ضایعات مغزی و نخاعی، دانشگاه علوم پزشکی تهران
3- مرکز تحقیقات ترمیم ضایعات مغزی و نخاعی، دانشگاه علوم پزشکی تهران ،
4- گروه آموزشی کاردرمانی، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی و پژوهشکده علوم شناختی
5- گروه آموزشی آمار و کامپیوتر، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی
چکیده: (9635 مشاهده)
زمینه و هدف: "محدودیت درمانی" (CIMT) در بهبود کارکرد اندام فوقانیِ بزرگسالان مبتلا به سکته‌های مغزی نوید- بخش می‌باشد. این‌روش عبارت است از ایجاد محدودیت حرکتی در اندام سالم‌و انجام اقدامات درمانی فشرده‌تر بر روی اندام مبتلا. مقالات موجود در مورد استفاده از این روش در کودکان معدود می‌باشد. هدف از این مطالعه، ارزیابی اثرات روش "محدودیت درمانی" بر اندام فوقانی کودکان مبتلا به فلج مغزیِ نیمۀ بدن و مقایسۀ آن با درمان‌های سنتی بود.
روش بررسی: در این کارآزمایی بالینی، دوازده کودک (هفت دختر و پنج پسر، در سنین 72-48 ماهگی و انحراف‌معیار ١٥/٩±٩١/٥٩) به‌روش تصادفی به دو گروه درمان (شش نفر) و کنترل (شش نفر) تقسیم شدند. کودکان به استفاده از اندام مبتلا ترغیب شدند. برنامۀ فشردۀ کاردرمانی به‌مدت پنج ساعت در روز و ٢١ روز پی‌درپی برای همگی آن‌ها انجام شد. اندام فوقانی سالم با اسلینگ بی‌حرکت شد. کارکرد اندام فوقانی، اسپاستی‌سیتی، و تحریک‌پذیری نورون آلفا پیش و پس از مداخله مورد اندازه‌گیری قرار گرفت.
یافته‌ها: توانایی استفاده از اندام فوقانی مبتلا در کودکانی که تحت درمان به‌روش CIMT قرار گرفتند نسبت به کودکان گروه کنترل از نظر آماری بهبودی معنی‌داری نداشت. با این وجود، گزارشات مراقبان بیمار و مشاهدات بالینی حاکی از آن است که بر میزان استفاده از اندام مبتلا و کیفیت حرکات افزوده شده است.
نتیجه‌گیری: یافته‌ها بیانگر آن است نتیجه‌گیری قطعی در مورد به‌کار بردن روش استفاده CIMT در کودکان مبتلا به فلج مغزیِ نیمۀ بدن نیازمند مطالعات بیشتر است.
روش بررسی: در این کارآزمایی بالینی، دوازده کودک (هفت دختر و پنج پسر، در سنین 72-48 ماهگی و انحراف‌معیار ١٥/٩±٩١/٥٩) به‌روش تصادفی به دو گروه درمان (شش نفر) و کنترل (شش نفر) تقسیم شدند. کودکان به استفاده از اندام مبتلا ترغیب شدند. برنامۀ فشردۀ کاردرمانی به‌مدت پنج ساعت در روز و ٢١ روز پی‌درپی برای همگی آن‌ها انجام شد. اندام فوقانی سالم با اسلینگ بی‌حرکت شد. کارکرد اندام فوقانی، اسپاستی‌سیتی، و تحریک‌پذیری نورون آلفا پیش و پس از مداخله مورد اندازه‌گیری قرار گرفت.
یافته‌ها: توانایی استفاده از اندام فوقانی مبتلا در کودکانی که تحت درمان به‌روش CIMT قرار گرفتند نسبت به کودکان گروه کنترل از نظر آماری بهبودی معنی‌داری نداشت. با این وجود، گزارشات مراقبان بیمار و مشاهدات بالینی حاکی از آن است که بر میزان استفاده از اندام مبتلا و کیفیت حرکات افزوده شده است.
نتیجه‌گیری: یافته‌ها بیانگر آن است نتیجه‌گیری قطعی در مورد به‌کار بردن روش استفاده CIMT در کودکان مبتلا به فلج مغزیِ نیمۀ بدن نیازمند مطالعات بیشتر است.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
