دوره 73، شماره 1 - ( فروردین 1394 )
جلد 73 شماره 1 صفحات 39-31 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Nanbakhsh F, Ilkhanizadeh B, Moghadasian Niaki N, Oshnouei S, Mazloomi P. Clinical results of microinjection with long protocol and prednisolone addition. Tehran Univ Med J 2015; 73 (1) :31-39
URL: http://tumj.tums.ac.ir/article-1-6571-fa.html
URL: http://tumj.tums.ac.ir/article-1-6571-fa.html
نانبخش فریبا، ایلخانی‌زاده بهروز، مقدسیان نیاکی نوا، اشنوئی سیما، مظلومی پویا. پیامدهای بالینی افزودن پردنیزولون در روش درمانی پروتکل طولانی‌مدت در میکرو اینجکشن. مجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران. 1394; 73 (1) :31-39
فریبا نانبخش* 
1، بهروز ایلخانی‌زاده2 ، نوا مقدسیان نیاکی3 ، سیما اشنوئی4 ، پویا مظلومی3
1، بهروز ایلخانی‌زاده2 ، نوا مقدسیان نیاکی3 ، سیما اشنوئی4 ، پویا مظلومی3
1- مرکز تحقیقات بهداشت باروری، گروه زنان و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه ، faribanan@yahoo.com
2- گروه پاتولوژی، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه
3- پزشک عمومی، مرکز تحقیقات بهداشت باروری، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه
4- مرکز تحقیقات بهداشت باروری، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه
2- گروه پاتولوژی، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه
3- پزشک عمومی، مرکز تحقیقات بهداشت باروری، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه
4- مرکز تحقیقات بهداشت باروری، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه
چکیده: (18333 مشاهده)
زمینه و هدف: با وجود پیشرفت‌های اخیر در بررسی و درمان ناباروری، افزایش میزان بارداری و کاهش سقط جنین چشمگیر نبوده است. در مطالعه حاضر اثربخشی این دارو بر نتایج تزریق داخل سیتوپلاسمی اسپرم ارزیابی شد. روش بررسی: پژوهش نیمه‌تجربی حاضر در زنان نابارور کاندید تزریق داخل سیتوپلاسمی اسپرم در فاصله زمانی آغاز سال 1390 تا پایان شهریور 1392 انجام شد. تجویز پردنیزولون از یک روز پیش از انتقال جنین تا هفت روز با دوز mg 20 در روز شروع و سپس با mg 10 در روز تا هفت روز بعد ادامه یافته و سپس متوقف شد. پیگیری با انجام آزمایش هورمون بتای گنادوتروپین جفتی انسان در روز 16 پس از انتقال جنین و سپس به‌وسیله سونوگرافی در هفته‌های شش، 12 و 20 انجام شد. یافته‌ها: میانگین± انحراف‌معیار سن و طول مدت ناباروری 181 بیمار مورد بررسی به‌ترتیب 07/6±42/30 و 54/5±69/7 سال بود. 138 (7/44%) از جنین‌های منتقل شده گرید A داشتند. پیامدهای باروری در انتقال جنین تازه یا فریز شده تفاوت معناداری با یکدیگر نداشتند (05/0P>). رخداد حاملگی شیمیایی 1/48% (87 نفر)، حاملگی کلینیکی 2/44% (80 نفر)، فراوانی سقط پیش از شش هفته در زنان با حاملگی داخل رحمی، 9/5% (پنج نفر)، رخداد سقط پیش از هفته 20 بارداری 9/12% (11 نفر)، فراوان چند‌قلویی 5/32% (26 نفر) و حاملگی خارج رحمی 3/2% (دو نفر) بود. نتیجه‌گیری: به‌نظر می‌رسد استفاده از پردنیزولون با افزایش نسبی رخداد حاملگی و کاهش نسبی سقط بوده و استفاده از آنرا در پروتکل‌های درمانی تزریق داخل سیتوپلاسمی اسپرم ممکن می‌نماید.
نوع مطالعه: مقاله اصیل |
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
