Mohammadi M, Vaisi Raiegan A A, Mirzaei M, Zahednezhad H, Jalali R, Abbasi P. Prevalence of underweight in Iranian children: a systematic review and meta-analysis. Tehran Univ Med J 2018; 76 (4) :241-249
URL:
http://tumj.tums.ac.ir/article-1-8891-fa.html
محمدی مسعود، ویسی رایگان علیاکبر، میرزایی مسعود، زاهدنژاد حسین، جلالی رستم، عباسی پروین. بررسی شیوع کموزنی در کودکان ایرانی: یک مطالعه مرور سیستماتیک و متاآنالیز. مجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران. 1397; 76 (4) :241-249
URL: http://tumj.tums.ac.ir/article-1-8891-fa.html
1- گروه پرستاری، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه، کرمانشاه، ایران.
2- گروه پرستاری، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه، کرمانشاه، ایران. گروه پرستاری، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، تهران، ایران. ، visi_akbar@yahoo.com
3- مرکز تحقیقات بیماریهای قلب و عروق، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، یزد، ایران.
4- گروه پرستاری، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، تهران، ایران.
چکیده: (5893 مشاهده)
زمینه و هدف: سلامت کودکان و حفظ و ارتقا آن از اولویتهای بهداشتی هر جامعهای است. سوءتغذیه همه گروههای سنی را درگیر میکند، اما سوءتغذیه در کودکان از شایعترین مشکلات تغذیهای بوده که میتواند موجبات تأخیر در رشد بدن، کوتاهی قد، ابتلا به عفونتهای مکرر، اختلال در تکامل ذهنی، شیوع اختلالات روانی، عدم پیشرفت تحصیلی و کاهش بازده کاری را فراهم آورد، هدف از این مطالعه مرور نظاممند (سیستماتیک) و متاآنالیز، تعیین شیوع کموزنی در کودکان ایرانی بود.
روش بررسی: مطالعه حاضر با روش متاآنالیز در محدوده زمانی فروردین ۱۳۷۵ تا اسفند ۱۳۹۶ انجام شد. مقالات داخلی و خارجی مرتبط با موضوع مورد بررسی از طریق جستجو در پایگاههای Scientific Information Database (SID)، ScienceDirect، PubMed و Google Scholar بهدست آمد. معیارهای ورود شامل مطالعات مقطعی بود که شیوع کموزنی در کودکان ایرانی مناطق مختلف ایران را گزارش داده بودند. مقالات غیرمرتبط شامل مقالات مروری، مداخلهای، همگروهی، مورد-شاهدی و مطالعاتی که به بررسی کوتاهقدی، چاقی، اضافهوزن و رابطه این عوامل با سایر بیماریها پرداخته بودند از فهرست مطالعه خارج شدند. ناهمگنی مطالعات با استفاده از شاخص I2 و احتمال سوگیری در انتشار توسط نمودار قیفی و توسط آزمون Begg and Manzumdar و با سطح معناداری ۰/۱ بررسی شد. تحلیل دادهها توسط نرمافزار Comprehensive meta-analysis, version 3 (Biostat, Englewood, NJ, USA) انجام شد.
یافتهها: در ۲۶ مقاله واجد شرایط کیفی و مورد بررسی، شیوع کلی کموزنی در کودکان ایرانی ۱۵/۵% (حدود اطمینان ۹۵%: ۱۹/۷-۱۲%) بهدست آمد. بیشترین شیوع کموزنی در کودکان بیرجند و زاهدان با ۶۸/۶% (حدود اطمینان ۹۵%: ۷۲/۹-۶۳/۳%) و کمترین شیوع کموزنی در کودکان جهرم با ۱/۸% (حدود اطمینان ۹۵%: ۲/۹-۱/۲%) به دست آمد.
نتیجهگیری: بر اساس نتایج این مطالعه شیوع کموزنی در کشور بالا بوده و نیازمند اقدامات مداخلهای میباشد.