Shahidi Sh, Seirafian Sh, Shayegan Nia B, Adilipoor H. Malignancy after renal transplantation: a case series study from Isfahan University. Tehran Univ Med J 2006; 64 (9) :72-77 URL: http://tumj.tums.ac.ir/article-1-903-fa.html
شهرزاد شهیدی ، شیوا صیرفیان ، بهنام شایگاننیا ، هایده عدیلی پور . بدخیـــمی بعد از پیــوند کلیــه. مجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران. 1385; 64 (9) :72-77
در ایـن تحقیق میـزان بروز کانـسر در بیماران پیوند کلیه و رابطه آن با برخی عوامل بررسـی شده است. روش بررسی: در این مطالعه گذشتهنگر 350 بیمار که حداقل یکسال از عمر کلیه پیوندی آنها میگذرد از نظر سن، جنس، بروز کانسر، داروهای ایمنوساپرسیو، نوع پیوند، مدت زمان دیالیز قبل از پیوند بررسی شدند. از این تعداد 289 نفر معیارهای ورود به مطالعه را داشتند. روش بررسی: از 289 بیمار 186 نفر مرد، 103 نفر زن، میانگین سنی آنها 9/13±17/42 سال و متوسط پیگیری بیماران 24/33±46/52 ماه بود. شش مورد (1/2%) کانسر در شش بیمار تشخیص داده شده بود. میانگین سنی 7/14±71/51 (68-26 سال) و میانگین مدت زمان بروز کانسر بعد از پیوند 1/26±8/50 (بین 15 تا 82 ماه) بود. دو بیمار مبتلا به اسکواموس سل کارسینوما، دو بیمار مبتلا به بازال سل کارسینوما و دو بیمار مبتلا به لنفوم بودند، و دو نفر از شش بیمار فوق فوت کردند. نتیجهگیری: سن، جنس، مدت زمان دیالیز قبل از پیوند، مصرف داروهای ایمنوساپرسیو و داروهای ضد رد پیوند با بروز کانسر ارتباطی نداشتند. میزان بروز کانسر، کمتر از آمار ارائه شده از سایر مراکز بود که میتوان کوتاه بودن زمان پیگیری و کم بودن شیوع کانسر در جمعیت عادی شهر را در آن دخیل دانست. بروز بدخیمی 28 برابر جمعیت عادی شهر بود. مرگ و میر در بیماران پیوندی دچار کانسر نسبت به بیماران پیوندی بدون کانسر افزایش مییابد که لزوم بررسیهای روتین بیماران چه قبل و چه بعد از پیوند را تائید میکند.