دوره 76، شماره 8 - ( آبان 1397 )
جلد 76 شماره 8 صفحات 516-509 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Saffarzadeh N, Farshbaf A, Tavakkoly-Bazzaz J. New approaches in cancer immunotherapy: review article. Tehran Univ Med J 2018; 76 (8) :509-516
URL: http://tumj.tums.ac.ir/article-1-9169-fa.html
URL: http://tumj.tums.ac.ir/article-1-9169-fa.html
صفارزاده نگین، فرشباف عالیه، توکلی-بزاز جواد. رویکردهای نوین در ایمونوتراپی سرطان: مقاله مروری. مجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران. 1397; 76 (8) :509-516
نگین صفارزاده1 
، عالیه فرشباف2 ، جواد توکلی-بزاز* 3
، عالیه فرشباف2 ، جواد توکلی-بزاز* 3
1- گروه ژنتیک پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.
2- گروه ژنتیک پزشکی مولکولی دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی زنجان
3- گروه ژنتیک پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران. ،tavakkolybazzazj@tums.ac.ir
2- گروه ژنتیک پزشکی مولکولی دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی زنجان
3- گروه ژنتیک پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران. ،
چکیده: (7749 مشاهده)
ایمونوتراپی سرطان به هرگونه مداخله گفته می‌شود که سیستم ایمنی را وادار به حذف بدخیمی می‌کند. در ایمونوتراپی موفق پاسخ ضدسرطانی تولید می‌شود که این پاسخ سیستمیک، اختصاصی و قابل تحمل است و به محدودیت‌های اولیه در درمان‌های سنتی غلبه می‌کند. در مقاله مروری حاضر، روش‌های موثر بر سیستم ایمنی در درمان سرطان از جمله سرکوب سیستم ایمنی در ریز محیط تومور، واکسن‌های سرطانی و سلول‌های T تطبیقی درمانگر آورده شده است. درمان‌های دیگر ترکیبی و مولکولی افزون بر بررسی موفق‌ترین رویکردهای ایمونوتراپی سرطان، با کمک نانومواد حاصل شده است. نانومواد به‌عنوان تعدیل‌کننده کارآمد و متنوع واکسیناسیون در درمان سرطان گسترش یافته است. به‌تازگی، گسترش واکسن‌های سرطانی بر روی واکسن‌های زیرگروه بوده است که شامل آنتی‌ژن‌های خالص شده توموری یا اپی‌توپ‌های آنتی‌ژنیک هستند. با این‌حال، واکسن‌های زیرواحد حلال کمابیش پاسخ‌های لنفوسیت T سیتوتوکسیک ضعیفی القا می‌کنند که استفاده از آن‌ها را در سرطان محدود می‌کند. برای غلبه بر این مشکل، کلوییدهایی در مقیاس نانو می‌توانند استفاده شوند تا ارایه آنتی‌ژن توسط عملکرد فاگوسیتی کارآمدتر شود. نانومواد با چندین عملکرد افزایشی جهت سرکوب همزمان و ایمنی‌زایی در ریزمحیط تومور تأثیرات هم‌افزایی چشمگیری را در مقابله با تومورزایی در مدل‌های پری‌کلینیکال نشان داده‌اند. در این راستا، آن‌ها چشم‌انداز خوبی را به‌دلیل کسب نتایج موفق با چیره شدن بر محدودیت‌های روش‌های درمانی حاضر نشان داده‌اند. در این مقاله مروری سعی شده است چشم‌انداز جدیدی را برای روش‌های درمانی ایجاد کند و امید است درمان بیماران با بیشترین تاثیر و کمترین اثرات جانبی در آینده نزدیک صورت گیرد.
نوع مطالعه: مقاله مروري |
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
