زمینه و هدف: برای ارایه کاملترین طرح درمان در حیطه ارتودنسی، نیاز به بررسی مجموعه اسکلتودنتال در تمامی ابعاد میباشد. هدف این مطالعه بررسی توانایی پارامترهای خطی و زاویهای قابل اندازهگیری در تصاویر پانورامیک به منظور ایجاد ارتباط بین بعد ساژیتال و عرضی در افراد اسکلتال کلاس III بود.
روش بررسی: 62 بیمار 14-8 ساله (32 بیمار اسکتال کلاسIII و 30 بیمار کلاس I) که کاندید درمان ارتودنسی بودند انتخاب شدند. از آنها تحت شرایط کنترل شده گرافی پانورامیک و لترال سفالومتری تهیه شد. لند مارکهای مختلف بعد عرضی روی آنها تریس شده و بر اساس آنها پارامترهای فاصلهای و زاویهای اندازهگیری شدند. به منظور مقایسه پارامترها بین افراد کلاس I و III، دادههای به دست آمده توسط آزمون مقایسه میانگینها (t-test) آنالیز شدند. آستانه معنیداری در این مطالعه 05/0 درنظر گرفته شد.
یافتهها: پارامترهای خطی Co-Co، Go-Go و PTM-PTM در بیماران کلاس III به صورت معنیداری کمتر از افراد کلاس I بودند (P-value به ترتیب 04/0، 04/0، 02/0). اندازه عرض راموس در افراد کلاس III در مقایسه با افراد کلاس I کوتاه تر بود (001/0P<). زوایای Me˄ و N˄ نیز در افراد کلا س III به صورت معنیداری کوچکتر از افراد کلاس I بودند اما زاوایای Go˄ در افراد کلاس III بزرگتر بود (P-value به ترتیب 007/0، 002/0).
نتیجهگیری: شاخصها و پارامترهای به دست آمد که در رادیوگرافی پانورامیک قابل تریس کردن و اندازهگیری بودند. این شاخص امکان مرتبط ساختن بعد عرضی و ساژیتال را در افراد کلاس III امکان پذیر کرده بودند.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |