مجله دانشکده پزشکی

مقدمه: استئوئید استئوما یکی از تومورهای خوش خیم استخوانی می باشد. با توجه به نادر بودن این تومور در دست، اغلب مورد تشخیص این عارضه مشکل بوده و با تاخیر صورت می گیرد.

مواد و روشها: در عرض ده سال از سال 1369 تا 1378، ده بیمار مبتلا به استئوئید استئوما دست یا مچ دست در بخش ارتوپدی بیمارستان امام تحت درمان قرار گرفتند.

یافته ها: سن متوسط این بیماران در زمان تشخیص 22/9 سال بود (از 14 تا 33 سال). پنج ضایعه در فالنکس پروگزیمال انگشتان، یک ضایعه در فالنکس میانی انگشتان، یک ضایعه در فالنکس دیستال انگشت، یک مورد در استخوان همیت، یک مورد در استخوان لونیت، و یک مورد در استخوان کاپیتیت قرار داشت. زمان متوسط از شروع علائم تا درمان موفق بیماری به طور متوسط 20 ماه بود (4 تا 60 ماه). سه بیمار قبل از مراجعه به مرکز ما تحت عمل جراحی ناموفق قرار گرفته بودند که علت عدم توفیق در همه آنها تشخیص غیر صحیح بود. همه بیماران تحت پیگیری قرار گرفتند که به طور متوسط زمان پیگیری 4/6 سال بود (از 6 ماه تا 9 سال). در هیچکدام از بیماران علائم عود یا عدم پاسخ به درمان جراحی مشاهده نشد. تنها در یک مورد از بیماران مبتلا به استئوئید استئومای انگشت که تشخیص و درمان با تاخیر زیاد (60 ماه) بعد از شروع علائم انجام شد محدودیت حرکتی مفصل PIP مجاور ضایعه باقی ماند.

نتیجه گیری و توصیه ها: برای تشخیص به موقع و درمان مناسب استئوئید استئوما در دست، باید به فکر این عارضه و تظاهرات غیر معمول آن در مقایسه با استئوئید استئوما در سایر نقاط اسکلت بود. تشخیص صحیح و برنامه ریزی دقیق قبل از عمل، مهمترین عوامل در موفقیت درمان جراحی این عارضه هستند.